|
تاثیر فعالیت های بدنی بر روی ویژگی های شخصیتی انسان
امروزه با پیشرفت علوم زیستی و روانشناسی کاملاً مشخص شده که موجودی به نام انسان مجموعه ای است از ویژگی های جسمانی و مشخصه های روانی که مطلقاً از یکدیگر قابل تفکیک نیستند تغییرات بدن انسان مساوی است با تغییرات روح و دگرگونی روح با دگرگونی بدن برابر است
|
|
| دسته بندی | علوم تربیتی |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 113 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 39 |
ورزش به طور عمومی سرشار از فرصت‌های مناسب برای برخورد با موانع و مشکلات و اتخاذ شیوه‌های مناسب به منظور رفع آن‌هاست. این وضعیت از نظر سلامت روانی افراد و به خصوص کودکان اهمیت بسیار دارد. در واقع، انتخاب شیوه یا شیوه‌های ورزشی (تاکتیک) که منجر به تسلط و غلبه بر موانع (حصول پیروزی) می‌شود، از نظر سلامت روانی بسیار مهم است؛ زیرا نه تنها احساس رضایت را در فرد گسترش می‌دهد، بلکه باعث می‌شود در برخورد با موانع و مشکلات، روحیه‌ای مقاوم، جستجوگر، چاره‌اندیش، منعطف و تحمل‌پذیر داشته باشد. بنابراین، غلبه کردن بر کشمکش‌ها و مشکلات در ورزش، امکان دارد احساس شخصی فرد را در مورد شایستگی و کنترل خویش افزایش دهد، انگیزه درونی او را برای بروز رفتار شایسته بیشتر کند و شخصیت او را به شکلی بسیار مثبت، تحت تأثیر قرار دهد. یکی از عوامل اصلی رشد و شکوفایی استعدادهای روانی و ذهنی هر فرد، حرکت است. روان‌شناسان معتقدند که هر قدر میدان وسیع‌تری از نظر محیطی، تربیتی و ارتباطات روانی ـ اجتماعی در اختیار انسان گذاشته شود، به رشد بالنده استعدادهای نهفته او کمک می‌کند. کودکان و نوجوانانی که فرصت می‌یابند در میادین ورزشی استعدادها، توانایی‌ها، لیاقت‌ها و مهارت‌های خود را به نمایش بگذارند و در رابطه با مشکلات ورزشی از خود ابتکار، خلاقیت و احتمالاً بداعت نشان دهند، محیط و شرایط مناسب‌تری از نظر تربیتی پیش رو خواهند داشت؛ به ویژه اگر این عوامل مناسب محیطی از طریق برخوردهای مثبت، تقدیرها و تشویق‌های والدین، اولیا و همسالان به دلیل ابراز خلاقیت‌ها و احراز موفقیت‌های فردی، مورد حمایت بیشتری قرار گیرد. همچنین از آنجا که در حین بازی یا قبل و بعد از آن، همه افرادی که در تمرین‌های دسته‌جمعی شرکت می‌کنند، حق دارند نظرات خود را در جهت بهبود وضعیت اظهار کنند، ارایه نظرات صحیح از طرف هریک از بازیکنان در دفعات مختلف، باعث پذیرش نظرات آنان از سوی سایرین خواهد شد. (سیدزاده نوش آبادی،1388: 54)
- ۹۵/۰۶/۰۲